We staan vroeg op om de zonsopkomst te ervaren, een bijna spirituele ervaring. De Sahara staat in het Arabisch voor Sah-Ra. Sah betekenend 'de Waarheid', Ra staat voor wijzend 'daar', Sah-Ra, daar waar de Waarheid is. De Mekkaanse Arabieren hadden de gewoonte hun kinderen mee te sturen met bedoeïenen naar de Sahara, om ze zo gezond en natuurlijk (back to basics) op te voeden, maar vooral om spiritueel tot rust te komen. Alle Profeten en Boodschappers uit het monotheïsme hebben ooit de Sahara (woestijn), aangedaan, vaak als herder. Ook wij gebruiken de Sahara voor rust en bezinning. In de Midden Atlas ontspringt een rivier de Ziz, we volgen deze rivier die andere kant op stroomt naar een andere oceaan. De oceaan van zand die we bezoeken heet Merzouga, en onderweg komen we in de Wadi Ziz (een palmoase strook van honderden kilometers dwars door de Sahara). Hier is water en waar water is, is leven. God zegt in de Koran; 'Uit water haalden wij al het leven'. Aangekomen in de zandduinen waar de Wadi Ziz in verdwijnt, gaan we per kameel verder op zoek naar de waarheid. Tijd voor meditatie en overdenking. We overnachten in een tentenkamp.